‘k Heb je mijn liefste, mijn liefste gekozen
onder de zovelen die ik ken.
‘k Wil je mijn liefde, mijn liefde beloven.
‘k Wil je behoren zoals ik ben.

En komt er morgen een dag vol van twijfels,
komt er de dag van vernedering;
jij blijft bij mij voor alle tijden
tot over de grens der herinnering.

Dan komt de nacht en dan zijn we weer samen,
twee mensenkinderen bij elkaar.
Buiten staan sterren, en doorheen de ramen
bekijken ze ons in bewondering.

Zo gaan de dagen voorbij in dit leven,
zegen en zon en veelkoude misschien.
Morgen dan gaan ook jouw handen al beven,
morgen dan ben je al heel oud, misschien.

En komt de dag dat ook jij eens zult sterven,
dat ik alleen door de winter moet gaan;
dan zal ik jouw glimlach, jouw warmte derven.
Maar jij zult altijd in mij blijven bestaan.